Ik stam uit een zeer oude Mechelse familie, en zag het eerste daglicht tijdens de ochtend van 5 maart 1960. Mijn schooljaren bracht ik door in het Atheneum van onze stad, in de afdeling die toen Latijn-Wiskunde heettte. Ik had ietwat ruime jeugdinteresses, volgde tekenacademie, aikidoles en was geboeid door astronomie en aquaria.
Na verschillende jaren les in de Mechelse tekenacademie, begon mijn interesse naar filosofie te verschuiven. Een hoger diploma haalde ik als regent wiskunde-fysica.
Aikidolessen volgde ik sinds 1973, onderbrak die enkele jaren, en hervatte ze intensief in 1982. Ik volgde nationale en internationale stages bij bekende aikidoleraren uit de traditie van het oorspronkelijke onderricht van de dojo te Iwama (met als voornaamste leraars Seiichi Sugano, Noboyoshi Tamura, Kenji Shimizu en Mitsugi Saotome). Tegelijk legde ik me toe op iaido (Muso Shinden ryu), en nog later op tai chi chuan (Wu-Hao- en Yang-stijl) en qi gong.
Sinds 1993 geef ik les in een eigen aikidoclub en in 1995 schreef ik een eerste boek "Aikido is een krijgskunst". Om gebruik te kunnen maken van een zekere experimentele ruimte, nam ik in 1998 het initiatief tot de oprichting van de "Vereniging Voor Geweldloze Krijgskunst", die uiteindelijk vorm kreeg als studiecentrum.
Ondertussen groeide de interesse in plastische kunsten en filosofie opnieuw, vooral als Neo-Humanisme. De wereld van de kunst, dwz plastische kunst maar ook muziek, foto, film heeft steeds een centrale plaats gehad in mijn leven, alsook aandacht voor de natuur en voor natuurfilosofie.
In 2006 benoemde ik mijn visie op aikido en aikidotraining als "heiwa shugi ryu-aikido", wat kan vertaald worden als "aikidoschool duurzame vrede". Het is een nieuw, modern en creatief aikido. In 2008 nam ik de stap naar een praktijk als zelfstandig lesgever in de krijgskunstacademie "De Rode Lotus", in het kader van mijn zaak "Krijgskunst&Filosofie".
Aldus kan ik mezelf presenteren als "(krijgs)kunstenaar en filosoof".
